افسرده خویی (دیس تایمی)

مقدمه

اختلال افسرده خویی، اختلالی که ممکن است شما آن را تحت عنوان: اختلال دیس تایمیا، افسردگی مزمن و یا اختلال افسردگی مداوم شنیده باشید. قصد داریم در این مقاله به بررسی اختلال افسرده خویی بپردازیم.

اختلال افسرده خویی در افرادی دیده می شود که دچار افسردگی مزمن هستند. به عبارتی در این اختلال خلق فرد در بیشتر مواقع پایین است.

هر چند امکان ابتلا به اختلال افسرده خویی در هر سنی وجود دارد ولی شروع آن در سنین بالا غیر معمول است. سیر و روند اختلال افسرده خویی به قدری آرام و بی سر و صدا است که بعضی افراد، همیشگی بودن خلق پایین را امری طبیعی می انگارند.

افرادی که به اختلال افسرده خویی مبتلا هستند حتی اگر در موقعیت شاد قرار گیرند، احساس شادی و نشاط نمی کنند. شاید دیگران از این افراد به عنوان اشخاص عبوس، عنق و دائما شاکی و غرغرو نام ببرند. این افراد ممکن است سالها بدون اینکه متوجه اختلال خود باشند آن را تحمل کنند.

اختلال افسرده خویی چیست؟

اختلال افسرده خویی یا افسردگی مزمن (به انگلیسی: Persistant depressive disorder) با دیس تایمی نیز شناخته می شود. به عبارت دیگر این افراد سالهاست که با مشکلاتی همچون، خلق پایین، احساس خستگی، نومیدی، اشکال در تمرکز و مشکلاتی در اشتها و خواب روبرو هستند. هرچند که این علائم شبیه، علائم افسردگی اساسی است ولی تفاوت عمده ای با افسردگی اساسی دارد. تفاوت اصلی آن در این است که افکار مرگ و خودکشی در فرد دیده نمی شود. به بیان دیگر می توان گفت که اکثر این بیماران دچار افسردگی طولانی مدت اما نسبتا خفیف هستند. افسردگی (از علائم تا درمان) »

آنها بیشتر انرژی خود را صرف انجام کارهایشان می کنند، به طوری که انرژی زیادی برای جنبه های اجتماعی زندگی شان باقی نمی ماند. از آنجا که به نظر ناتوانی شدیدی ندارند، ممکن است تا وقتی که علائم شان در حد تشخیص واضح تر دوره افسردگی اساسی نرسد، بدون درمان باقی بمانند. این فرجام احتمالی اکثر مبتلایان به افسرده خویی است.

در گذشته، روان شناسان این افراد را مبتلا به شخصیت افسرده یا روان نژدی افسرده وار می نامیدند. این بیماران، رنج خود را بی سر و صدا تحمل می کنند و ناتوانی شان اغلب نامشهود است.

علائم اختلال افسرده خویی

این علائم در بیشتر روزها و به مدت دست کم دو سال در افراد مبتلا به اختلال افسرده خویی مشهود است.

• احساس خستگی و کمبود انرژی
• مشکل در تمرکز
•  مشکل در تصمیم گیری
•  خود انگاره ضعیف (تصور ضعیفی از خود دارد)
•  احساس ناامیدی
•  افزایش یا کاهش خواب
•  افزایش یا کاهش اشتها
•  از دست دادن علاقه به کارهای روزمره
•  احساس غم، پوچی
•  عزت نفس پایین
•  انتقاد از خود یا احساس ناتوانی
•  تحریک پذیری یا عصبانیت بیش از حد
•  کاهش فعالیت و بهره وری
•  پرهیز از فعالیتهای اجتماعی
•  احساس گناه و نگرانی نسبت به گذشته

توجه: در کودکان خلقیات آنها بیشتر تحریک پذیر می شود تا اینکه افسرده شوند! و زمان مورد نیاز برای تشخیص به جای دو سال، یک سال است.

تشخیص اختلال افسرده خویی

اگر اختلال افسرده خویی داشته باشید، از آنجایی که این احساسات در شما مدت زمان طولانی وجود داشته، ممکن است آن را جزئی از روال عادی زندگی خود محسوب کنید و متوجه اختلال خود نشوید و اقدامی برای درمان انجام ندهید. اگر علائم ذکر شده در شما وجود دارد حتما به دنبال درمان آن توسط یک متخصص باشید. همچنین می توانید در سامانه ی مشاوره ی آنلاین توان درمان اقدام به ارتباط با متخصصین ما نمایید!

اگر تمایلی به مراجعه به یک متخصص حوزه سلامت روان را ندارید، وجود یک دوست یا فرد قابل اعتماد می تواند بسیار کمک کننده باشد. زیرا با مطرح کردن مشکل خود با او، وی می تواند شما را برای انجام درمان ترغیب و کمک کند.

درمانگر در طی مصاحبه و انجام ارزیابی می تواند مطمئن شود که فرد دچار اختلال افسرده خویی شده است. انجام آزمایش خون میتواند به درمانگر کمک کند تا مطمئن شود که فرد به کم کاری تیروئید مبتلا نیست.

انجام مصاحبه و سنجش شامل پرسشنامه ای برای ارزیابی دقیق است. این سنجش به درمانگر کمک می کند تا اطمینان حاصل کند که فرد دچار افسردگی اساسی، اختلال افسردگی فصلی و یا اختلال دو قطبی نیست.

افسرده خویی در کودکان با بزرگسالان متفاوت است. در بزرگسالان خلق باید به مدت دو سال پایین باشد ولی در کودکان اگر خلق افسرده به مدت یک سال وجود داشته باشد برای تشخیص کافی است.

علل اختلال افسرده خویی

علت دقیق این اختلال مشخص نیست. شاید این اختلال نیز مانند اختلال افسردگی اساسی بیش از یک علت داشته باشد:

• تفاوتهای بیولوژیکی

این افراد ممکن است دارای تفاوتهای بیولوژیکی در مغزشان باشند.

•  انتقال دهنده ها

انتقال دهنده های عصبی به طور طبیعی مواد شیمیایی در مغز هستند که احتمالا در افسردگی نقش اساسی ایفا می کنند. تحقیقات اخیر نشان داده که تغییر در عملکرد و تأثیر این انتقال دهنده های عصبی و نحوه تعامل آنها با مدارهای عصبی که در حفظ ثبات خلق و خو نقش دارند ، ممکن است نقش مهمی در افسردگی و درمان آن داشته باشد.

• نقش وراثت

به نظر می رسد اختلال افسردگی مداوم در افرادی که خویشاوندان خونی آنها به این بیماری مبتلا هستند، بیشتر مشهود است. محققان در تلاشند ژن هایی را کشف کنند که ممکن است در ایجاد افسردگی نقش داشته باشند.

• وقایع و رویدادهای زندگی

همانند اختلال افسردگی اساسی ، رویدادهای آسیب زا مانند از دست دادن یکی از عزیزان ، مشکلات مالی یا استرس زیاد می تواند باعث اختلال افسردگی مداوم در برخی از افراد شود.

ریسک فاکتورهای ابتلا به اختلال افسرده خویی

اختلال افسرده خویی اغلب در اوایل سالهای کودکی، نوجوانی یا اوایل بزرگسالی آغاز می شود و اختلالی مزمن به شمار می رود. به نظر می رسد برخی از عوامل، ابتلا به بیماری افسرده خویی را افزایش می دهند، از جمله:

•  داشتن بستگان درجه یک با اختلال افسردگی اساسی یا سایر اختلالات افسردگی
• حوادث آسیب زا یا استرس زای زندگی مانند از دست دادن عزیز یا مشکلات مالی
• ویژگی های شخصیتی شامل منفی نگری ، از جمله عزت نفس پایین و وابستگی بیش از حد، انتقاد از خود یا بدبینی
• داشتن سابقه سایر اختلالات در زمینه بهداشت روان، مانند اختلال شخصیت

شیوع اختلال افسرده خویی

شیوع این اختلال در زنان دو برابر مردان است .حدود شش درصد از بزرگسالان در طول زندگی خود دچار افسرده خویی می شوند.

پیامدهای اختلال افسرده خویی

اختلال افسرده خویی پیامدهایی را در جنبه های مختلف زندگی افراد ایجاد می کند از جمله:

• کاهش کیفیت زندگی
• بستر ایجاد اختلال افسردگی اساسی ، اختلالات اضطرابی و سایر اختلالات خلقی
• سوء مصرف مواد
• ایجاد مشکلات بین فردی و درگیری های خانوادگی
• مشکلات در مدرسه،کار و همچنین کاهش بهره وری
• دردهای مزمن و مشکلات جسمی
• فکر در مورد خودکشی یا انجام آن
• اختلالات شخصیت

پیشگیری اختلال افسرده خویی

هیچ راهی مطمئنی برای جلوگیری از بروز این اختلال وجود ندارد. از آنجا که این اختلال اغلب از اوایل دوران کودکی یا در نوجوانی شروع می شود، شناسایی کودکان در معرض خطر ممکن است به آنها در درمان زودرس کمک کند.

تدابیری که می تواند در پیشگیری از اختلال افسرده خویی کمک کننده باشد:

•  برای کنترل استرس ، افزایش مقاومت و افزایش عزت نفس خود گام بردارید.
• تماس با خانواده یا دوستان به خصوص در مواقع بحرانی تا بتوانند در شرایط بغرنج به شما کمک کنند.
• برای جلوگیری از وخیم تر شدن علائم ، سعی کنید با بروز اولین علائم به درمانگر مراجعه کنید.
• برای جلوگیری از عود علائم ، جلسات پی گیری پس از درمان را جدی بگیرید.

درمان اختلال افسرده خویی

بهترین درمان ترکیبی از روان درمانی و دارو است. رویکرد درمانی که متخصص شما توصیه می کند به عواملی مانند موارد زیر بستگی دارد:

• شدت علائم شما
• تمایل شما برای رسیدگی به مسائل عاطفی یا موقعیتی که زندگی شما را تحت تأثیر قرار می دهد
• ترجیحات شخصی شما
• روشهای درمانی قبلی استفاده شده
• توانایی شما در تحمل داروها
• سایر مشکلات عاطفی که ممکن است داشته باشید

روان درمانی اختلال افسرده خویی

روان درمانی به فرد در ایجاد مهارتهای مقابله ای مناسب برای مقابله با استرس های روزمره و به چالش کشیدن باورهای غلط در مورد خود کمک می کند. روان درمانی همچنین می تواند به فرد در استفاده صحیح دستورات دارویی و عادات سبک زندگی سالم کمک کند. همچنین به بیمار و خانواده او در بهتر شناختن این اختلال کمک می کند.

رفتار درمانی شناختی می تواند در درمان اختلال افسرده کمک کننده باشد. این درمان می تواند الگوهای فکری نادرست و انتقاد آمیز فرد را نسبت به خودش اصلاح کند.

درمان روان پویشی و بین فردی نیز می تواند به فرد کمک کند تا تعارضات موجود در روابط خود را بهبود بخشد.

همچنین گروه درمانی و خانواده درمانی هم می تواند در درمان این اختلال موثر باشد.

دارو درمانی اختلال افسرده خویی

درمان دارویی اختلال افسرده خویی با مهارکننده های باز جذب سروتونین و مهارکننده های جذب مجدد سروتونین-نوراپی نفرین انجام می شود. هر چند اضطراب و سایر علائم ممکن است در مراحل اولیه درمان افزایش یابند، ولی این روند معمولاً بعد از مدتی فروکش می کند.

بهترین زمان برای تاثیر داروها بین سه الی چهار هفته است. برای جلوگیری از عوارض ناخواسته داروها ، باید بصورت مرتب با درمانگرتان در ارتباط باشید و بلافاصله هرگونه تغییر نگران کننده را به درمانگرتان اطلاع دهید