۱۴ تصور غلط درباره لکنت زبان

ما یک سری باورهای غلط درباره لکنت داریم. علت اینکه این باورها شکل گرفته این است که اختلال لکنت بسیار پیچیده است!

سالها تحقیقات روی لکنت انجام شده است که به ما نشان می دهد بسیاری از چیزهایی که در مورد آن فکر می کنیم نادرست است.

همین باورهای غلط باعث می شود نتوانیم به خوبی آن را درمان کنیم. زمان از دست بدهیم یا به اشخاصی مراجعه کنیم که متخصص درمان لکنت نیستند.

باور اشتباه ۱: ترس و استرس و عصبی بودن باعث لکنت می شود!

قطعا نه! ترس و استرس در برخی موقعیت ها می تواند لکنت را بدتر کند، اما علت اصلی آن نیست. محققان هنوز دلیل دقیق لکنت را پیدا نکرده‌اند، اما دلیل لکنت را بیشتر در مغز می دانند. یعنی سیم کشی های مغز در افرادی که لکنت دارند متفاوت است.

گفتن این موارد هیچ کمکی نمی کند و فشار بیشتری به فرد می آورد و اوضاع را بدتر می کند:

• آروم باش
• عجله نکن
• راحت باش
• تند حرف نزن سر فرصت بگو
• نفس عمیق بکش

کمی تشویق و صبر می تواند کمک زیادی به آنها در برقراری یک گفتگوی خوب کند.

باور غلط ۲: لکنت با بزرگ شدن کودک، خوب می شود!

بسیاری از خانواده ها به اشتباه فکر می کنند لکنت با بزرگ شدن خود به خود درمان می شود. حتی بعضی نوجوانان و بزرگسالان نیز این فکر را دارند. ولی این فقط یک امید کاذب است.

(میدونم شاید بگین فلانی از فامیل یا همسایه و… میگفتن لکنت داشته خودش خوب شده! ولی اصل داستان چیز دیگه ای هست. ادامه رو بخونید)

لکنت در برخی از کودکان خود به خود بهتر می شود. برخی از کودکان حتی ممکن است دچار لکنت نباشند و مشکل آنها ناروانی طبیعی باشد که در اکثر موارد خود به خود بهتر می شود. ولی تشخیص این موارد فقط با گفتاردرمانگر است.

ضمنا اگر با این فکر کودک را رها کردید که لکنتش خوب بشود، بدانید فقط زمان طلایی درمان را از دست می دهید!

• اگر نیاز به درمان تخصصی لکنت با گفتاردرمانگر دارید می توانید با ما در ارتباط باشید.

تصور نادرست ۳: از شنیدن لکنت یک نفر دیگر، دچار لکنت بشویم!

باز هم قطعا نه! شما نمی توانید با تقلید یا گذراندن وقت با فردی که لکنت زبان دارد، دچار لکنت شوید. لکنت آنفولانزا یا ویروس نیست!

همچنین کودک شما از بقیه لکنت نمی گیرد! (لطفا به این فکر نکنید که کودکم از فلانی لکنت گرفت!!)

علت لکنت بیشتر به دلیل شرایط ژنتیک، خانواده، رشد عصبی-عضلانی و حتی محیط کودکان باشد.

اگر کودک شما با صحبت با یکی از اعضای خانواده/دوستتان لکنت زبان را تقلید می کند، در نهایت از آن خسته می شود و عادی صحبت می کند. اما، اگر به لکنت کردن ادامه می‌دهد، دیگر علت آن تقلید کردن نیست. احتمالا دچار لکنت شده است و دست خودش نیست. کودکتان را سرزنش نکنید!

تصور نادرست ۴: پدر و مادر مقصر لکنت هستند!

بسیاری از والدین به اشتباه فکر می کنند لکنت ناشی از دعوای مداوم در خانه است. یا بعد از تنبیه کودک، دچار لکنت شد.

حقیقت این است لکنت بیشتر مربوط ژن ها و عملکرد مغز است. اگرچه محیط کودک و آرامش و… هم بسیار مهم هستند!

بله، استرس بی مورد، مانند تماشای دعوای زیاد والدین، یا یک خانواده بیش از حد رقابتی، می تواند لکنت کودک را افزایش دهد، اما استرس هرگز نمی تواند باعث ایجاد لکنت کودک شود. لکنت هرگز نتیجه فرزندپروری بد نیست.

تصور اشتباه ۵: تند حرف میزنه، لکنت داره. آروم بگه درست میشه!

خیلی از والدین به اشتباه فکر می کنند تنها مشکل لکنت، تند صحبت کردن است! خیر اینطور نیست.

اگرچه می دانیم زمانیکه کودک شمرده شمرده صحبت می کند میزان لکنت او کاهش می یابد. همینطور در برخی درمان ها سرعت گفتار کودک را کاهش می دهیم. اما این تنها مشکل نیست.

هرگز این موارد را به کودک نگویید:

• به کودک نگویید آروم باش
• عجله نکن
• یه نفس عمیق بکش
• تند تند حرف نزن
• و…

تک تک این موارد حساسیت گفتار نسبت به گفتارش را بیشتر می کند. در نتیجه » لکنت بیشتر می شود!

باور اشتباه ۶: فقط اول جمله ها لکنت داره. خیلی چیز مهمی نیست!

اصلا فکر نکنید لکنت اینقدر ساده است که کودک اول کلمه ها را فقط سخت بیان می کند!

بله درست است به دلیل اینکه در ابتدای جمله، فشار بیشتری روی کلمه ها وجود دارد لکنت هم بیشتر است. ولی ما هم کودکانی میبینیم که در انتهای کلمات و جملات لکنت دارند! و هم اینکه اگر اول جمله لکنت دارد و میزان لکنت کم است دلیل نمی شود درمان را رها کنیم یا درمان راحت تر باشد!

تصور اشتباه ۷: به سردی غذا ربط داره!

تحقیقات مربوط به غذا و دارو در رابطه با لکنت تاکنون هیچ شواهد اثربخشی از تاثیر مواد غذایی روی لکنت نشان نداده است.

درواقع لکنت به این موارد هیچ ربطی ندارد:

• تخم کبوتر
• سردی و گرمی غذا
• آب انار
• زغفران
• عسل
• و هر ماده غذایی که فکرشو بکنید!

مواد غذایی برای درمان لکنت هیچ اثری ندارند!

اگر سراغ این موارد رفتین بدونید دارید وقت طلایی درمان رو از دست میدین! 

+ پدر مادرها معمولا میگن: آخه فلانی گفته به بچه اش این چیزا رو داده خوب شده! ما هم بدیم ضرر که نداره.

– درمانگر: اتفاقا ضرر داره. هم حساسیت کودک نسبت به لکنتش بابت غذاهایی که میخوره بالا می برید. هم اثری نداره ناامید میشید، هم زمان از دست میدید!!

باور نادرست ۸: کامل کردن جمله فرد دارای لکنت اشکالی ندارد!

ببینید، اینکه از کسی که لکنت داره بخواهیم قبل از صحبت کردن یک نفس عمیق بکشه، خیلی بده. ولی از اون بدتر اینه که جمله اش رو کامل کنیم!!

دکتر دراینا نقل می‌کند: «آیا به کسی که با پای مصنوعی روی پایش راه می‌رود، می گویید بهتر راه برود؟»

به همین ترتیب، شما نمی توانید جمله را از طرف شخص دارای لکنت کامل کنید. این باعث می شود آنها خجالتی شوند، لکنت خود را پنهان کنند و در نهایت به افراد منزوی و گوشه گیر تبدیل شوند.

هیچ واکنشی به لکنت نشان ندهید و فقط به حرف هایش گوش دهید.

در عوض، درک کردن لکنت آنها می تواند به آنها کمک کند که راحت و شجاع باشند.

تصور غلط ۹: افرادی که لکنت زبان دارند هوش پایینی دارند!

این یکی از آشکارترین و رایج ترین افسانه ها در مورد لکنت است. هیچ ارتباطی بین لکنت و هوش وجود ندارد.

تحقیقات انجام‌شده توسط انجمن لکنت زبان بریتانیا نشان می‌دهد که افراد بدون توجه به اینکه لکنت می‌کنند یا نه، «محدوده هوش یکسانی» دارند.

آنها ممکن است در انتقال پیام کمی کند باشند، اما در افکارشان هیچ مشکلی ندارند. (اتفاقا افرادی که لکنت دارن در فکرهاشون لکنت نمیشه! فقط وقتی حرف میزنن لکنت میشه.)

افرادی که لکنت دارند به نویسنده، بازیگر، دانشمند و حتی سیاستمدار تبدیل شده اند. برخی از آنها آلبرت انیشتین، وینستون چرچیل، مرلین مونرو، باب لاو و جوزف بایدن رئیس جمهور ایالات متحده هستند.

تصور اشتباه ۱۰: علت لکنت کاملا روانشناختی است!

قطعا نه! اگر فردی از نظر ژنتیکی مستعد لکنت باشد، محیط دائمی استرس زا در خانه و تغییرات ناگهانی می تواند باعث لکنت زبان شود.

با این حال، معنیش این نیست که پس مشکل روانشناختی هست و به استرس ربط داره!

عوامل عاطفی در لکنت نقش دارند، اما علت اصلی این اختلال نیستند. اضطراب و ترس از صحبت کردن در موقعیت های اجتماعی می تواند در نوجوانان و بزرگسالانی که برای مدت طولانی لکنت داشته اند ایجاد شود.

بنابراین، مشاوره روانشناختی و درمان شناختی رفتاری (CBT) بخشی از درمان لکنت هستند که برای نوجوانان دبیرستانی و بزرگسالانی که لکنت دارند توصیه می شود.

درمان لکنت با گفتاردرمانی است.

باور غلط ۱۱: لکنت نتیجه آسیب روانی در گذشته است!

ببینید یک نوع لکنت داریم که به آن “لکنت روان‌زاد” یا لکنت با علت روانشناختی می گویند. این نوع لکنت عمدتا در بزرگسالان به دلیل ضربه شدید عاطفی به وجود می آید.

این نوع لکنت بسیار نادر است!

علت ایجاد لکنت زبان ناگهانی در بزرگسالان چیست؟ »

عمده کودکان و بزرگسالانی که لکنت دارند در کودکی دچار لکنت شده اند. به این نوع لکنت، لکنت رشدی گفته می شود.

لکنت رشدی همزمان با یادگیری سریع مهارت های زبانی جدید توسط کودک ایجاد می شود. تحقیقات اخیر نشان می دهد که ناهنجاری در ساختار و عملکرد مغز کودک را مستعد لکنت زبان می کند.

تصور غلط ۱۲: گفتن به کودک به عنوان “کسی که لکنت دارد” ممکن است لکنت او را بدتر کند

با گفتن یا برچسب زدن به کودکی که لکنت دارد، نمی توان لکنت را بهتر یا بدتر کرد.

یک مطالعه غیرمشهور خلاف این را می گوید، برچسب زدن به فردی که در سال های اولیه زندگی لکنت زبان دارد، در واقع شانس او را برای غلبه بر شرم، ترس و اضطراب مربوط به لکنت افزایش می دهد.

صحبت آشکار در مورد لکنت می تواند به کودک اجازه دهد تا در مورد ناروانی گفتار و اختلالات گفتاری بیشتر بیاموزد. می تواند به آنها اجازه دهد تا به عنوان انسان رشد کنند و با ناروانی گفتاری تعریف نشوند.

نکته مهم! پیشنهاد میکنم حتما حتما اینکار رو تحت نظر گفتاردرمانگر انجام بدین. اگر کودک رو به شکل اشتباهی از لکنتش آگاه کنید شرایط بدتر میشه!

باور اشتباه ۱۳: لکنت فقط یک عادت بد است!

لکنت عادت نیست. جویدن ناخن یا شکستن بند انگشتان عادت است!

لکنت یک اختلال غیرارادی در گفتار است که فرد نمی تواند آن را کنترل کند. دهه‌ها تحقیق نشان می‌دهد که لکنت به دلیل جهش‌هایی در ژن‌های متعدد ایجاد می‌شود که باعث ایجاد ناهنجاری‌های متعدد در مراکز پردازش گفتار و تولید مغز می‌شود.

درمان لکنت شامل هفته‌ها تکنیک‌های روانی گفتار و استراتژی‌های اصلاح گفتار، همراه با مشاوره روان‌شناختی است.

توصیه به کسی که ناخن‌هایش را می‌جود ممکن است کارساز باشد، اما سرزنش کردن کودک یا تحقیر کردن او به خاطر لکنت زبان تنها باعث می‌شود که او از صحبت کردن عقب نشینی کند.

تصور غلط ۱۴: افراد دارای لکنت، همیشه لکنت دارند!

افرادی که لکنت دارند، همیشه و دائماً لکنت نمی کنند.

ممکن است مواقعی پیش بیاید که فرد اصلاً لکنت زبان نداشته باشد. این موارد ممکن است شامل مواردی مانند زمانی که آنها به تنهایی صحبت می کنند، با صدای بلند می خوانند یا با عروسک یا حیوان خانگی صحبت می کنند، است.

همچنین افرادی هستند که در پنهان کردن لکنت خود کاملاً کمال گرا شده اند. آنها کلمات را جایگزین می کنند، از موقعیت های سخت اجتناب می کنند و برای جلوگیری از لکنت سکوت را انتخاب می کنند. لکنت پنهان را تمرین می کنند و خیلی پنهانی لکنت را رد می کنند! (اگرچه همه ی این اتفاقات لکنت را بدتر می کند…)

لکنت یک طیف است. همه کسانی که لکنت دارند همیشه لکنت نمی کنند. گاهی اوقات روان حرف می زنند. پس به این معنا نیست که الکی لکنت دارند و از قصد لکنت می کنند!

لکنت را درمان می کنیم!

لکنت بسیار رایج تر و پیچیده تر از آن چیزی است که می توانید تصور کنید.

اما در صورت مدیریت صحیح، گفتار درمانی مناسب و جلسات تمرین، به راحتی قابل کنترل است و تسلط را افزایش می دهد.

برنامه درمانی ما را بررسی کنید، که راهی مناسب برای تمرین گفتار درمانی در هر زمان که می خواهید، است. با ما برای درمان در ارتباط باشید.